Een 10-tal jaar geleden kreeg ik (Eddy) de diagnose van de ziekte van Parkinson.

Ik breng u hiervan op de hoogte omdat we voor deze expositie de Vlaamse Parkinson Liga in de kijker zetten. Onze eventuele opbrengst storten we op hun rekeningnummer zodat ze kunnen blijven investeren in wetenschappelijk onderzoek, lotgenotencontact, sociaal-administratieve hulp, enz..

De diagnose was een hard verdict dat binnenkwam als een donderslag bij heldere hemel. Heel veel vragen schoten door mijn hoofd: wat nu? Hoe zal de ziekte evolueren? Hoe zal mijn leven veranderen? De antwoorden krijg ik maar in de loop van de tijd, het is allemaal moeilijk te voorspellen.

Voor mij was het een heel belangrijke vraag hoe lang ik nog mijn hobby’s zou kunnen uitoefenen. Gelukkig lukt dit tot op heden nog goed. De fijne motoriek gaat stilaan wel achteruit waardoor details soms vervagen.

Ik wil benadrukken dat er na de diagnose van een ongeneeslijke ziekte nog een leven is dat verder gaat. Ook al gaat het niet zoals we willen, je moet met beide handen alles vastgrijpen wat het leven nog te bieden heeft.

Ik ben dan ook niet de persoon die zich zomaar neerlegt en wegkruipt in een hoekje.

Samen met mijn echtgenote Griet geniet ik ten volle van alles wat nog mogelijk is.